- zindan
- 1.is. <fars.>1. Keçmiş zamanlarda: qaranlıq və müdhiş dustaqxana (adətən yerin altında olardı). Zindana atmaq. Zindana salmaq. – . . Sultanın hökmü ilə zindanlarda çürüyən min-min məşrutəxahların ahü naləsi Kəlküttəyə çata bilməyib, çünki Kəlküttə çox uzaqdır. C. M.. Bu binanın <ədliyyə sarayının> . . zirzəmisində məhbuslar üçün zindanlar vardır. M. İ.. Zindana saldılar Leylanı o gün. B. V.. // Ümumiyyətlə, həbsxana, həbs, dustaqxana. Qəbir kimi qaranlıqdır zindanım; Qurd-quş, siçan oynağıdır dörd yanım. A. S.. <Sona:> O vaxt zindan naçalniki dustağı bizə təslim edər. H. N.. <Ramazan:> Söylə görüm bu cür yaşamaq ilə zindanda yaşamağın fərqi nədir? B. T.. // Məc. mənada. <Zəhra:> Ayrı düşdükcə Şeyx Sənandan; Mana guya cahan olur zindan. H. C..2. məc. Çox qaranlıq, çox darısqal, cansıxıcı yer haqqında. Bura lap zindandır ki. . . Zindan kimi bir otaq.◊ Dünyanı zindana döndərmək – əzab vermək, gününü qara eləmək. Dünyanı bizdən ötəri; Döndərdi zindana, pişik! A. Ə..2.is. <ər.> Üzərində metal döymək üçün dəmirçi aləti. Dəmirçi qabarlı əlinə hovxurub, çəkici bir-iki dəfə boş zindana vurdu. B. Bayramov. Zindan kimi – çox ağır. Yol uzun, həsrət ağır zindan kimi; Hansı xəncər yarasıdır ağrıda hicran kimi?! R. R..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.